Dit was mijn ( Henk ) allereerste kennismaking met het ondergrondse mijnbedrijf. Op een zaterdag in het jaar 1976 samen met mijn vader met de auto naar het Belgische Waterschei. Bij aankomst moesten we ons melden bij de portier en moesten daarna wachten in de centrale hal van de mijn. Nadat iedereen aanwezig was moesten we ondertekenen dat alles voor eigen risico was. Daarna liepen we naar het badlokaal waar we blauwe mijnwerkerskleding aangereikt kregen. Er lagen tevens 2 enorme stapels mijnwerkersschoenen waar we zelf naar de juiste maat moesten zoeken, (we lachen hier nog steeds om). Toen moesten we ons omkleden en kreeg ieder een helm met accu en petlamp. Toen lopend naar de schacht en vervolgens de lift in om naar een diepte van 900 meter af te dalen. Onder leiding van een gids ging het te voet naar een pijler. We moesten bijvoorbeeld ook naar een opbraak en via een ladder naar een hoger gelegen pijler. Om van de toevoer-gallerij in de pijler te komen moesten we kruipend door een donkere gang. In de pijler was de kolenlaag zo dun dat we ook hier kruipend doorheen moesten. het was geen mechanische pijler maar een hand-pijler, de kolen werden nog met de afbouwhamer losgemaakt. Terecht gekomen bij de afvoergallerij werden de kolen via een transportband afgevoerd naar het laadpunt in de steengang. Daarna moesten we weer lopend naar de schacht, de lift in en naar boven. Bovengronds aangekomen werd er nog een groepsfoto van ons gemaakt en vervolgens de douche in voor een grondige wasbeurt. Ik vond het zelf een indrukwekkende ervaring op jonge leeftijd en sindsdien is de interesse voor de steenkoolmijnen alleen maar gegroeid. Groepsfoto uit 1976. Na een bezoek ondergronds aan de Belgische steenkolenmijn van Waterschei. Henk en zijn vader zijn de 2 personen helemaal rechts zittend op de bank, de gezichten vol met koolstof.

© www.gluckauf.nl