De mijn Julia stond bekend als de mijn met de dikke kolenlagen. In 1929 had men voor het eerst zo'n knaap van een pijler aangetrokken en deze had plaatselijk 3.60 meter tussen vloer en dak. Dat was wel wat anders dan het moeten werken in een lage pijler met een dunne kolenlaag zoals in de meeste Limburgse steenkoolmijnen. Zo was er in het jaar 1947 weer zo'n pijler aangetrokken met de naam DORA 1, deze pijler leverde zo goed als zuivere kool en lag onder de 365 meter verdieping en had een lengte van 255 meter, ongeveer 1 kilometer het veld in. De gemiddelde laagdikte was 2.80 meter met uitschieters van 3.50 meter en de helling van deze pijler bedroeg 8%. Het transportmiddel in deze pijler was de schrapergoot, of zoals dat op de Julia heette, de "kratsband". In zo'n hoge pijler werd weinig geschept, de kool gleed vanzelf in het transportmiddel. Per dag kwamen zo'n 1000 volle kolenwagens uit deze pijler en per dag waren 750 wagens met vulstenen nodig.

( foto's niet kopiëren i.v.m. auteursrechten, Auteurswet 1912 )

© www.gluckauf.nl

⚒